1دانشجوی دکترای مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
2دانشیار گروه مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
3دانشیار، گروه مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشکده مدیریت و اطلاع‌رسانی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
4استادیار گروه مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
چکیده
مقدمه: با توجه به رویکرد سازمان جهانی بهداشت به سلامت و اهمیت تعیین کننده‌های اجتماعی سلامت در تأمین سلامت عمومی، 52 شاخص تحت عنوان شاخص‌های عدالت در سلامت در ایران تعیین شده است، که از این پس ملاک قضاوت چگونگی عملکرد نظام سلامت قرار خواهد گرفت. در این مطالعه تلاش شده است تا ضمن معرفی یک ابزار جدید، توانایی این شاخص‌ها برای سنجش عدالت در سلامت مورد ارزیابی قرار گیرد. روش پژوهش: دراین مطالعۀ توصیفی و تحلیلی، با مرور منابع ملی و بین‌المللی، جهت ارزیابی شاخص‌های عدالت در سلامت، ابزار جدیدی تولید و با استفاده از نظرات خبرگان معتبر گردید. سپس با استفاده از ابزار مذکور، شاخص‌های 52 گانه عدالت در سلامت مورد ارزیابی قرار گرفت. یافتهها: در آزمون پایلوت جهت سنجش همسانی درونی ابزار بر روی 20 شاخص مورد تایید سازمان جهانی بهداشت، ضریب آلفای کرونباخ معادل 975/0 - 9/0 بدست آمد که مؤید همسانی درونی ابزار بود. ارزیابی شاخص‌های عدالت در سلامت با استفاده از ابزار پیشگفت نشان داد که از بین 52 شاخص، 6 شاخص امتیاز لازم برای اینکه به عنوان شاخص ملی عدالت در سلامت مورد استفاده قرار بگیرند،کسب نکردند. نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که 6 شاخص از شاخص‌های عدالت در سلامت در ایران شاخص‌های مناسبی نیستند. پیشنهاد می‌گردد تعدادی از شاخص‌های ضروری مانند پوشش واکسیناسیون و وضعیت مسکن می تواند به این شاخص‌ها اضافه شود.
ابتدای صفحه