مقدمه: در چارچوب استراتژی ارتقاء سلامت، یکی از مهمترین نقش‌های اجرایی که از بیمارستان‌ها انتظار می‌رود، ارائه برنامه‌های آموزشی – ارتباطی برای بیماران می‌باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی وضعیت ارایه خدمات آموزش بیمار و شناسایی موانع و عوامل تأثیرگذار سازمانی د ربیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی مشهد بود.
روش تحقیق: در این پژوهش 441 نفر بیمار،200 پزشک و185 پرستار و70 سرپرستار و مدیر از بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد طی سال 1387 شرکت داشتند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه جمع‌آوری گردید. تحلیل داده‌ها توسط آزمونهای آماری کای دو و آنالیز واریانس انجام گردید.
یافته‌ها: در این مطالعه تنها 42% بیماران آموزش‌های مورد نیاز را دریافت نموده بودند، هر چند عمده آنان از میزان زمان اختصاص داده به آموزش (د ر3,83% موارد کمتر از 5 دقیقه) و محتوای آموزش رضایت کافی نداشتند. در مورد این نقیصه 4/79% پزشکان، کمبود وقت را مهمترین مانع آموزش بیمار معرفی نمودند. 72% مدیران بیمارستان‌ها هم امکان ایفای نقش آموزش از سوی پرستاران را در شرایط موجود منتفی دانستند.
نتیجه‌گیری: برنامه آموزش بیماران در بیمارستان‌های مورد مطالعه در وضعیت رضایت بخش نیست و لازم است برای رفع این مشکل یک برنامه مداخله‌ای چند وجهی از سوی مسئولین در نظر گرفته شود؛ برنامه‌ای که هم در جهت تغییر نگرش بیماران، پزشکان و مدیران ارشد بیمارستان‌ها وارد عمل شود و در جهت رفع موانع موجود از جمله نبود فضای آموزشی مناسب برای بیماران، نبود مواد آموزشی مناسب و حجم زیاد کاری پرستاران تلاش نماید.
وفایی, علی, شیدفر, محمدرضا. (1388). وضعیت ارایه خدمات آموزش به بیمار و عوامل سازمانی تأثیرگذار بر آن در بیمارستان‌های دانشگاهی مشهد-1387. مدیریت بهداشت و درمان, 1(1), 31-40.
MLA
علی وفایی; محمدرضا شیدفر. "وضعیت ارایه خدمات آموزش به بیمار و عوامل سازمانی تأثیرگذار بر آن در بیمارستان‌های دانشگاهی مشهد-1387". مدیریت بهداشت و درمان, 1, 1, 1388, 31-40.
HARVARD
وفایی, علی, شیدفر, محمدرضا. (1388). 'وضعیت ارایه خدمات آموزش به بیمار و عوامل سازمانی تأثیرگذار بر آن در بیمارستان‌های دانشگاهی مشهد-1387', مدیریت بهداشت و درمان, 1(1), pp. 31-40.
VANCOUVER
وفایی, علی, شیدفر, محمدرضا. وضعیت ارایه خدمات آموزش به بیمار و عوامل سازمانی تأثیرگذار بر آن در بیمارستان‌های دانشگاهی مشهد-1387. مدیریت بهداشت و درمان, 1388; 1(1): 31-40.
)